اين آگهي در صفحه آخر روزنامه ايران روز يكشنبه هفتم مرداد منتشر شده است.
از زماني كه روزنامه شرق رفع توقيف و مجدد منتشر شد، روزنامه را نخريده ام و بعضي روزها تنها از دست دوستان گرفته‌ام و مطالعه كرده‌ام و فكر كنم به نفع‌ام شد كه نخريدم. شرق بدون قوچاني افت زيادي كرده و تنها كميت را در نظر گرفته است. اشكال دوستان در روزنامه شرق اين است كه فكر مي‌كنند روزنامه پر از حروف و صفحات زياد توانايي‌شان را مي‌رساند و حسابي از كيفيت كار كم كرده اند. مطالب را در صفحه انگاري كه در ظرف بزرگي مي‌ريزند تا پر شود.
به گمانم خوانندگان حرفهاي نشريات به خوبي به اين مسئله پي‌مي برند و از اين دست روزنامه‌ها فاصله مي‌گيرند. به عقيده من در حال حاضر روزنامه اينترنتي "روز" اثرگذاري و كيفيت بيشتري نسبت به نشريات چاپي تهران دارد. بايد قبول كرد كه گردانندگان روز بسيار حرفهاي عمل مي‌كنند و خيلي‌ها در ايران هر صبح اول وقت در پي خواندن اين روزنامه به طريقي هستند؛ روزنامه‌اي كه در ايران فيلتر است و براي مطالعه بايد با كمك فيلترشكن‌ها به آن دسترسي پيدا كرد.
مدتي است كه دوستان از بعضي مطالب روز ايراد مي‌گيرند كه حرفهاي نيست و جريان ساز است. مي‌خواهم از اين دوستان بپرسم اساسا تعريف شما از جريان سازي چيست؟ دقيقا بگوييد منظور‌تان چيست؟ مگر هنر روزنامه‌نگاري غير اين است كه شما از جرقه‌اي استفاده كرده و با بررسي و تحقيق ژورناليستي بتواني از آن گزارشي بنويسي؟
هفته پيش موضوعي را در حد چند كلمه از يكي از دوستان گرفتم و شروع به تحقيق از يك حسابدار اردبيلي كردم كه در شهر سرعين مشغول حسابرسي است. چونكه وقت و حوصله براي بسط‌‌ش نداشتم، مطلب را در دو پاراگراف تنظيم كردم و در وبلاگم گذاشتم. براي چند نفر از دوستان مطلب را اي‌ميل كردم تا شايد براي آنان نيز جرقه‌اي باشد تا درباره‌اش گزارش مفصلي بنويسند. اما كسي مطلبم را باور نكرد و مسئله ماند تا سه روز قبل كه روزنامه جمهوري اسلامي در ستوني نوشت عده‌اي از هتل داران و مديران مسافرخانه‌هاي سرعين دست به تجمع زده‌اند و از اينكه بنزين بر درآمدشان تاثير زيادي گذاشته و آنان را در شرف ورشكستگي قرار داده، معترض هستند. اين روزها نيز شاهديم كه گزارش‌هايي مبني بر كاهش توريسم و ركود اقتصادي مراكز توريستي در روزنامه‌ها منتشر مي شود.
روزنامه روز نيز به گمانم مستانف بسياري از گزارشاتي است كه در ايران كسي قادر به انتشارش نيست و با ادبياتي كه به نظرم پاكيزه است، منتشر مي‌كند. روزنامه روز از همين جرقه‌ها به خوبي استفاده كرده و اكثر اخبارش موثق است. چون من در تهران هستم و از نزديك به انواع اخبار به جهت شغلم دسترسي دارم، اين مسئله را بخوبي درك مي‌كنم. من با آن دسته از دوستان كه با اخبار به اصطلاح خودشان جنجالي "روز" موافق نيستند، مخالفم چون اساسا حرفه اصلي روزنامه‌نگار خبر رساني است و بي ملاحظه بايد به مردم اطلاع رساني كند.
آن دسته از اخبار روزنامه روز را كه بعضي‌ها معتقد هستند جنجالي و افشاگرايانه است و در شان گردانندگان آن نيست، معتقدم عين اطلاع رساني است و دليل اين واكنش‌هاي منفي را هم مي‌گذارم به حساب همان رعب و وحشتي كه حكومت ايران در دل بسياري از روزنامه‌نگاران داخلي انداخته و در طول زمان آنان را محافظه‌كار كرده است. جالب اينكه اين افراد در طول مدت چنان تحت تاثير نظام قرار مي‌گيرند كه خبرهاي افشاگرايانه را در رديف اخبار سخيف و زرد مي‌گمارند.
قصد من تملق براي گردانندگان روزنامه روز نيست و اميد دارم مخالفان نظرم اينچنين نپندارند و اتفاقا با بعضي از مديران روز اختلاف سليقه دارم، اما با كساني كه اخبار روزنامه روز را در رديف خبرهاي جنجالي و زرد قرار مي دهند، مخالف هستم و برعكس نظرشان، نتيجه سابقه و كار حرفهاي آنان مي‌دانم.
اعترافات هاله اسفندياري و كيان تاجبخش روزهاي چهارشنبه و پنج شنبه از رسانه ملي پخش مي‌شود.
به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري فارس، اين اعترافات چهارشنبه و پنج شنبه هفته جاري ساعت 21:45 در يك برنامه ويژه تلويزيوني از شبكه اول سيما به معرض ديد مردم و صاحب نظران گذاشته خواهد شد.
هاله اسفندياري تبعه ايراني مقيم آمريكا و كيان تاجبخش نماينده مخفي بنياد آمريكايي سوروس به اتهام اقدام عليه امنيت كشور از طريق فعاليت‌هاي تبليغي و جاسوسي به نفع بيگانگان دستگير شده و در حال حاضر در بازداشت به سر مي برند.
پيش از اين نيز هاله اسفندياري در اعترافات خود اظهار داشته بود كه بنياد سوروس در ايران با ايجاد يك شبكه ارتباط غير رسمي و تلاش براي توسعه و گسترش آن، اهداف براندازانه خود را دنبال مي‌نموده است.
رفتارهاي يك سال اخير حسين و توهين و تهمت‌هايي كه به اين و آن زده او را به حسين درخشان‌مداري دنياي مجازي تبديل كرده است. واقعا در تعجب هستم كه حسين در يك سال گذشته چه بلايي سرش آمده كه اينقدر از نظر اخلاقي تغيير كرده است. اصلا خودم را نمي‌خواهم درگير ماجراهاي حسين با عده‌اي كه البته بعضي‌هاشان هم بي‌تقصير نيستند، كنم؛ ولي مطالب و جنگ نوشتاري او با ابراهيم نبوي و آسيه اميني خيلي ناراحت كننده است.
از عجايب روزگار ما اين است كه در حالي كه دستگاه قضايي از ربوده شدن منصور اسانلو اظهار بي‌اطلاعي مي‌كند، امروز مدير كل زندان‌ها اعلام مي‌كند كه وي در زندان اوين است و حالش هم خوب است؛ درست چند ساعت پس از تهديد دبير كل فدراسيون جهاني كارگران حمل‌ونقل مبني بر اينكه در صورت مشخص نشدن وضع اسانلو دست به تظاهرات سراسري در جهان خواهند زد.
غرب بايد به اين مهم توجه داشته باشد كه با توجه به موقعيت حساس منطقه و انزواي جهاني ايران در مسئله هسته‌اي در موقعيت بسيار ضعيفي قرار گرفته و مي تواند با فشارهاي اينچنيني و حمايت از اپوزسيون داخلي گام‌هاي موثري در جهت روند رو به جلوي اصلاحات سياسي در ايران بردارد.
متاسفانه تا به امروز اروپا و امريكا آن طور كه بايد از اصلاح‌طلبان و انجمن‌هاي غير دولتي در داخل ايران حمايت نكرده‌اند و بالخص كشورهاي اروپايي با توجه به مناسبات گسترده تجاري با ايران در برابر سركوب‌هاي حكومت جمهوري اسلامي سكوت كرده‌اند.
خبر مربوط به مديركل زندان‌هاي استان تهران:
مدير كل زندان‌هاي استان تهران از حضور و سلامت منصور اسالو در زندان اوين خبر داد.
سهراب سليماني در گفت‌و‌گو با خبرنگار حقوقي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اظهار داشت: اسالو در زندان اوين به سر مي‌برد و حالش خوب است.
پيش از اين پرويز خورشيد، وكيل مدافع منصور اسالو از بازداشت موكلش توسط اشخاص ناشناس خبر داده بود.
خورشيد در اين باره به ايسنا گفت: مراجع قضايي شعبه امنيت دادگاه انقلاب و دادستاني تهران از بازداشت موكلم اظهار بي اطلاعي كردند و خانوداه وي نيز از او خبري ندارند.
منصور اسالو از متهمان پرونده‌ي تجمع شركت واحد، از سوي شعبه 14 دادگاه انقلاب به اتهام اقدام عليه امنيت ملي به چهار سال حبس و به اتهام تبليغ عليه نظام به يك سال حبس محكوم شده است.
هچنين خبر مربوط به دبير كل فدراسيون جهاني كارگران حمل ونقل:
دبير کل فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، گفت که اين سازمان بزرگ کارگری و ديگر سازمان های بين المللی مدافع حقوق کارگران، در صورت آزاد نشدن منصور اسانلو، رييس هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، تظاهرات سراسری در کشورهای جهان برگزار کنند.
متن كامل خبر...
صحبت های خامنه ای آب پاکی را روی دست همه ریخت و دریافتیم که انتخابات آتی مجلس چه رد صلاحیت های گسترده ای خواهد داشت. روز گذشته مجوزش از سوی رهبری صادر شد. حرف های آیت الله خامنه ای رسما اختیار تام برای شورای نگهبان بود تا بی تعارف و نگرانی از اعتراضات احتمالی، از ورود اصلاح طلبان و نیروهای ملی-مذهبی به مجلس جلوگیری کند. به قسمتی از سخنانش دقت کنید:
"تصميم‌گيري درباره صلاحيت افرادي كه قرار است براي كشور و ملت در مجلس خبرگان، مجلس شوراي سلامي و رياست جمهوري تصميم بگيرند وظيفه‌اي بسيار مهم است زيرا نمي‌توان اداره كشور و سرنوشت ملت را به هر فردي بدون در نظر گرفتن رفتار، اخلاق، عقايد، دانش، و صلاحيت‌هاي او سپرد."
"چگونه مي‌توان به فردي كه اعتقاد چنداني به مباني نظام اسلامي ندارد و از لحاظ سياسي دلبستگي او به مسائل كشور كمتر از دلبستگي به مصالح بيگانگان است، اجازه داد در مسند قانونگذاري يا در رأس دستگاه اجرايي قرار گيرد. "
"شوراي نگهبان و هيئت‌هاي نظارت بدون توجه به اين جو سازي‌ها، وظيفه خود را به درستي و براساس معيارها انجام دهند."
صاحب نظران مسائل سیاسی در این باره بهتر می توانند قضاوت و تحلیل داشته باشند اما به نظرم صحبت های امروز آیت الله خامنه ای پاسخ محکمی بود به صحبت های اخیر رفسنجانی که مدعی شد، تمام تلاش خود را خواهد کرد تا شورای نگهبان دست به رد صلاحیت های گسترده نزند و از حق افراد و یا گروه های ردصلاحیت شده دفاع خواهد کرد.
منتظر می شویم تا روز جمعه ببینیم هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه این هفته تهران چه جوابی خواهد داد. هر چه به انتخابات نزدیک تر می شویم جنگ لفظی این دو مقام عال رتبه نظام با یکدیگر جالب تر می شود.
توضيحات حداد عادل درباره سفر هفته قبلش با مترو و پيرمردي را كه مورد تمسخر قرار داد، جالب توجه است. اين نشان مي دهد حسابي تحت فشار افكار عمومي و رسانه‌ها قرار گرفته است.
او در حاشيه نشست مشترك خود با وزير كشور و قاليباف شهردار تهران و همچنين چمران رئيس شوراي شهر تهران به خبرنگاران گفته كه "برخي از روزنامه‌ها سوار شدن من به مترو را تحت الشعاع كفش‌هاي پاره آن پيرمرد قرار دادند. بحث ان فرد اصلا مربوط به فقر نبود بلكه او به من مراجعه كرد و گفت كه در اثر ازدحام در مترو پاي فردي روي پاي او گذشته شده و كفشش پاره شده و مراد وي شلوغي مترو بود. "
بر اين گمانم كه اگر بگويم مردم ما از نبود هواي پاك دارند خفه مي شوند و به دنبال روزنه‌اي براي نفس كشيدن هستند، بي راه نيست و شاهدش را هم استقبال مردم شيراز از خاتمي در چند روز گذشته مي‌دانم.
يك پيام سرراست و واضحي كه مي‌توان از اين استقبال پرشور مردم از رئيس جمهوري كه امروز ديگر رئيس نيست، گرفت اين است كه مردم ايران ذاتا صلح طلب هستند و بي‌جنجال و تنشي تنها به دنبال زندگي بهتر و آسايش هستند.
شايد يكي از افرادي باشم كه امروزه روز بيشترين انتقادها را به خاتمي داشته و دارم. قطعا از جمله افرادي هستم كه خواهان تغيير حكومت به صورت مسالمت‌آميز هستم بي‌خونريزي و جنگ، اما نمي‌توانم كتمان كنم كه دولت خاتمي حداقل مجاري تنفسي براي جامعه ايران به دنياي خارج بود. دنيايي كه مجال مي‌داد و تا حدودي همراه بود. دولت در آن زمان از حداقل سرمايه‌گذاري خارجي برخوردار بود و حتي غرب در مسئله هسته‌اي ايران يكپارچه نبود و كشورهاي اروپايي با همين حداقل‌هاي خاتمي امريكا را به كناري زده و به انزوا كشانده‌اش بودند.
نمي‌توانم باور كنم كه اكثريت مردم ايران هنوز به روحانيت اعتماد دارند اما اين اقبال عمومي به يك روحاني اصلاح طلب را در همان خواسته حداقلي جامعه براي نفس كشيدن مي‌دانم و به انصاف بايد قبول كرد كه دولت خاتمي چه در زمينه اجتماعي و چه در زمينه اقتصادي و حتي سياست خارجي از حداقل‌ها برخوردار بود.
كافي ست كمي انصاف داشته باشيد تا با مقايسه دولت‌هاي قبل و بعد از دولت خاتمي به اين حداقل‌ها پي ببريد.
شاهد از راه رسيد! امروز روزنامه جهان صنعت تيتر اول خود را به موضوع پست قبلي‌ام يعني كاهش شديد مسافر و ورشكستگي هتل‌داران اختصاص داده بود. البته هر چقدر گشتم، نتوانستم نسخه اينترنتي‌اش را پيدا كنم. اما طبق آمار رسمي كه جهان صنعت منتشر كرده بين 25 تا 50 درصد سفر به گردشگاه‌ها در تابستان امسال كاهش داشته و به شدت هتل داران و كساني كه مراكز گردشگري را اداره مي‌كنند، دچار بحران مالي شده اند.
این خبری بود که حدود دو ساعت قبل وقتی روی تلکس خبرگزاری قرار گرفت همه را شگفت زده کرد. عده ای از روزنامه نگاران بر این باور هستند که دولت نتوانسته مطالب مربوط به سهمیه بندی برق را تحمل کند و عده ای دیگر نیز عقیده دارند ضمیمه امروز هم میهن و تیتر اول آن علیه اظهارات اخیر احمد جنتی، دلیل اصلی خشم حکومت شده است. تقريبا هر روز سوار تاكسي مي شوم تا به كارم برسم كه در ايران به اين تاكسي‌ها مي‌گوييم "تاكسي خطي". امروز اولين مسافر تاكسي بودم كه داخل ماشين نشستم و منتظر سه نفر ديگر كه سوار شوند و راه بيفتيم. راننده مشغول پاك كردن شيشه جلوي ماشين‌اش بود. يك دفعه ديدم سريع هر دري كه باز بود را بست و قفل مركزي‌اش را هم زد. متعجب از رفتارش برگشتم و ديدم پيرزني حدود هفتاد سال دست‌هايش به پشت و از كهولت خموده شده كنار ماشين ايستاده و منتظر است تا سوار شود. راننده شروع كرد فرياد زدن كه "برو اينجا نايست كه سوارت نمي‌كنم. بچه‌ها! موظب اين پيرزن باشيد سوار ماشين‌تان نشود كه ديگر پايين بيا نيست".
من كه از ماجرا بي‌خبر بودم از برخورد راننده و دوستانش حسابي داغ كردم و پرسيدم "مگر چه مي‌شود اگر اين زن سوار شود؟" راننده برگشت و گفت: "آقا! پول نمي‌دهد. هر روز مي‌آيد و آويزان يك راننده بدبخت مي‌شود و وقتي به مقصد رسيد، مي‌گويد پول ندارم. بي‌چاره كرده ما رو". پيرزن با شنيدن حرفهاي راننده شروع كرد به نفرين آنها كه "الهي تو زندگي‌تون خير نبينيد كه من مريض رو اسير خيابونا مي‌كنين".
حسابي در خود فرو رفتم و تا مقصد هر چه فكر كردم، نتوانستم راننده را محكوم كنم در صورتي كه حسابي آن پيرزن مرا تحت تاثير قرار داده بود. حرف راننده هم درست بود. آخرين حرفي كه به پيرزن زد گفت: "مادر برو ميني بوس همين خط رو سوار شو كه كرايه‌اش هم خيلي كمتره." و هر چقدر با خودم كلنجار رفتم نتوانستم بفهمم چرا آن پيرزن كمي آن طرف‌تر سوار ميني‌بوس نمي‌شد.
به نظرم لازم است بعضي وقت‌ها آدم احساسات‌اش را كنترل كند تا كسي سوءاستفاده نكند. ابتدا يك لحظه مي‌خواستم كرايه‌اش را حساب كنم.